Moja skradziona planeta

Co może zrobić kobieta, gdy państwo i religia kontrolują każdy aspekt jej życia, począwszy od tego, jak się ubiera, po sposób, w jaki zarabia na życie? Reżyserka filmu, Farahnaz Sharifi, urodzona parę tygodni po rewolucji w Iranie w 1979 roku, wcześnie sięgnęła po kamerę 8 mm i nagrywała nią alternatywne życie toczące się prywatnie, poza państwem – za zamkniętymi drzwiami, za którymi jej rodzina i przyjaciele mogli być sobą. Film, nagrodzony wieloma nagrodami, nie tylko ocala od zapomnienia, ale jest też niezwykle żywym, zbiorowym aktem oporu.