Dopóki mogę iść

Nagrody i festiwale: EFF Paris 2022 (specjalne wyróżnienie i nagroda Luna dla najlepszego filmu), FF Sevilla 2022, Karlovy Vary MFF 2021 (Kryształowy Glob dla najlepszego filmu i aktora oraz specjalne wyróżnienie za zdjęcia), Cairo MFF 2021, Haifa MHH 2021

„Dopóki mogę iść jest najbardziej poruszający przez sposób ukazania braku końcowych rozwiązań – aż nazbyt prawdziwy dla doświadczenia uchodźców – nawet gdy przyjmuje zamkniętą formę podróży bohatera.” – Guy Lodge, “The Variety”

Strahinja i Ababou to młode małżeństwo z Ghany, które opuściło swój kraj w poszukiwaniu lepszego życia w Europie. Wielokrotnie deportowani, trafiają do obozu dla uchodźców w Serbii, gdzie każde z nich inaczej wyobraża sobie dalszy pobyt w tym miejscu. Gdy Strahinja pracuje jako wolontariusz Czerwonego Krzyża, stara się o angaż do lokalnej drużyny fu     tbolowej i myśli o pozostaniu w Serbii, Ababou postanawia opuścić obóz i męża, i dostać się do Wielkiej Brytanii. Stefan Arsenijević w swoim przejmującym i tragicznym filmie podjął niezwykle aktualny temat. To jedna z tysięcy dramatycznych historii uchodźców, o których słyszymy, czytamy i które obserwujemy codziennie. Opowieść jest alegorycznym retellingiem „Strahinja Banović”, słynnego serbskiego średniowiecznego poematu epickiego.  

Stefan Arsenijević – serbski reżyser i producent, twórca nagradzanych filmów krótkometrażowych, w tym nominowanego do Oscara  “(A)Torsion” (2003), a także pełnego metrażu “Love and Other Crimes” (2008). Od 2015 r. jest menadżerem regionalnego programu szkoleniowego (First Films First) dla młodych reżyserów filmowych z Europy Południowo-Wschodniej, prowadzonego przez Instytut Goethego. “Dopóki mogę iść” to jego drugi film pełnometrażowy.