1. rocznica śmierci Leonarda Pietraszaka – Vabank

Henryk Kwinto (J.Machulski), słynny kasiarz wychodzi z więzienia. Odsiedział wyrok, wrobiony przez znajomego, Kramera (L.Pietraszak), który obecnie jest bankierem. Moks i Nuta, dwójka amatorów chce pracować z Kwinto. Kasiarz, w odwecie za siebie i samobójczą śmierć przyjaciela, postanawia wspólnie z nimi napaść na bank Kramera. Angażuje jeszcze dawnego przyjaciela, Duńczyka, specjalistę od systemów alarmowych. Kwinto nie czyni tego dla zysku, ale dla rzucenia podejrzeń na Kramera. Wszystko idzie zgodnie z planem, a przy tym skrzy się dowcipem. Debiut Juliusza Machulskiego, scenarzysty i reżysera, który okazał się mistrzem komedii o rozpoznawalnym stylu. Potrafi dotrzeć do szerokiej publicznością dzięki sile komizmu, ale zaspokaja też bardziej wyrafinowany gust gatunkowymi stylizacjami i nawiązaniami do klasyki kina. W „Vabank” – komedii kryminalnej retro, z akcją w latach 30., odsyłał do filmów: „Śpiewak jazzbandu” (1927), „Rififi” (1955), „Żądło” (1973). Tym filmem i niezapomnianym motywem na trąbkę rozpoczął współpracę z kompozytorem muzyki filmowej Henrykiem Kuźniakiem. W roli legendarnego Kwinto obsadził ojca, Jana Machulskiego. Powodzenie filmu skłoniło go do realizacji drugiej części „Vabank2, czyli riposta” (1984). Cytaty z tego filmu, podobnie jak z kolejnych komedii Machulskiego, weszły do potocznego języka Polaków. Reżysera nagrodzono na FPFF w Gdyni za debiut, a film zdobył kilka nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych: dyplom jury w Karlovych Varach (1982), nagrodę specjalną w Manilii, Złotą Laseczkę w Vevey i Grand Prix w Marsylii.